اردیبهشت

چقدر چند روز پیش حالم بد بود چقدر گریه کردم چقدر درد کشیدم 

روز تولدم گذشت  روز تولدم رو یادت هست یا نه

محاله یادت نباشه 

حتی نازنین که فقط سالی ی بار پیام میده هر سال تولدم رو تبریک میگه

.

اون روز چقدر دلم می خواست حرف بزنم حرف دلم رو اینکه تو حتی اگه رفتی که زندگی من خوب باشه به خاطر من نرفتی به خاطر زندگی خودت رفتی

اینا مفهومش عشق نبود چون اگه زندگی من واست مهم بود زمانی که دیدی من دست برداشتم دوباره نمی اومدی اونقدر اصرار و اصرار و ترانه و اهنگ

.

اما الان مهم نیست 

تو کنار پسرت لبخند می زنی   و با شیطنت هاش سرگرم 

و من اینجا 

لحظه های عمرم رو هل میدم برن جلو فقط برن  

زندگی خیلی مزخرفه همه چیزیش همه ادم هاش 

همه دروغ و ریا  همه نقاب خنده های و دور همی های بیخود 

با این حال هستم

یکی بهم یه سال پیش گفت از نظر فلسفی هر کی تو این دنیا هست به خاطر هدفی که هنوز به انحام نرسیده فلسفه افرینشش تموم نشده اون اثری که قراره بذاره تو دنیا تموم نشده

با خودم فکر می کنم من چه اثری قراره بذارم 

ی ذره کوچیک که اهمیتی نداره حتی واسه تو واسه خدا 

 

سالگرد...