پس از روزها

شاید چند ماه شاید چند هفته

دقیق نمی دونم

فقط می دونم روزهای بی تو بودن داره می گذره 

روزهای که پر از سوال های بی جوابم 

روزهای که یک حس حقارت  و شکست و فریب داره ریشمو سلول به سلول می سوزونه 

و صبر 

زندگی با روزمرگیش داره می گذره 

و من منتظر آینده و انتها 

نه اینکه بگم دلم واسه همچین موجود خودخواه و بی رحمی تنگ شده اصلا مگه این موجود روش میشه اسم انسان گذاشت که دلتنگی بیاره

فقط حس بد حقارت  دوگانگی شخصیتش خاطرات صفر تا صد نابود کننده ان